Vrouwenrechten in de Islam

Vrouwen zijn het grootste slachtoffer van het seculiere Westen

Bismillâhi Rahmâni Rahîm, Alhamdulillâhi Rabbil 'Âlamîn was-salâtu was-salâmu 'alâ nabiyyinâ Muhammadin wa 'alâ ahlihi wa ashâbihi aj'ma'în amma' ba'd.

In de Naam van Allâh, de Erbarmer, de Meest Barmhartige.

As-salâm 'alaykum warahmatullâhi wa barakâtuh beste broeder of zuster,

Het seculiere Westen heeft altijd de mond vol van vrouwenrechten. Alleen zegt het er niet bij dat het gevecht voor de rechten van de vrouw uit bittere noodzaak is ontstaan. Dit alles was namelijk een weerwoord op de onderdrukking en het onrecht ten opzichte van de vrouw. De roep tot vrouwenrechten in het Westen is dus niet ontstaan uit vooruitstrevendheid, maar uit conflict, noodzaak en onderdrukking.


En omdat dit feminisme ontstaan is uit een conflict tussen de beide geslachten, zie je ook dat het een vorm van vijandigheid en concurrentie heeft aangenomen ten opzichte van de man. De Islam onderwijst vrouwenrechten echter als Goddelijke verlichting en leiding, welke binnen het kader van vrede en liefde tussen man en vrouw leeft, zonder concurrentie of vijandigheid. De Islam probeert de man en vrouw samen tot elkaar te brengen in rechtvaardigheid en wederzijdse verstandhouding, terwijl de oproep tot vrouwenrechten in het Westen een kloof van concurrentie en vijandigheid tussen de man en vrouw graaft. Derhalve kent het Westen geen gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, maar enkel een ordinaire concurrentiestrijd tussen man en vrouw. En dit is het verschil tussen rechten op basis van Goddelijke verlichting en leiding, en gebrekkige menseigen rechtvaardigheid.


Als wij gaan kijken naar de ‘ontwikkeling’ van de Westerse vrouw in de recente geschiedenis, dan zien wij dat het hier slechts aftakeling en verval betreft. Aan het begin van de vorige eeuw was de rol van de Westerse vrouw enigszins vergelijkbaar met die van onze moslimvrouwen. Ze was een kuise echtgenote, die slechts de eervolle taak had als huisvrouw en moeder. Haar man werkte en was daardoor de kostwinnaar. Ze zag er ook uit als een vrouw en droeg doorgaans ruimzittende en goedbedekkende kledij.


Onder andere door het tekort aan arbeidskrachten tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in met name de industriële sector, werden steeds meer vrouwen gedwongen om – al dan niet uit vrije wil - buitenshuis te gaan werken. Deze dwang is tegenwoordig alleen maar sterker geworden door de vergrijzing en de onwil van de Nederlandse regering om arbeidskrachten uit andere landen te halen. Zij werden en worden ‘getroost’ met het idee dat hun intrede op de arbeidsmarkt een vorm van vrijheid was en dat zij qua rechten nu gelijkwaardig aan de man zouden zijn. Deze intrede op de arbeidsmarkt en de opkomst van televisie zorgden er ook voor dat de vrouw steeds meer als een commerciële doelgroep werd gezien. Waar men voorheen bepaalde producten aanschafte omdat deze noodzakelijk waren om het huishouden draaiende te houden, werd er nu ook steeds meer ingespeeld op de emoties van de vrouw bij het aanbieden van producten. Ook zaken die voorheen niet als gebruikelijk werden gezien voor vrouwen, zoals sigaretten en spijkerbroeken, werden gepresenteerd als zijnde normale zaken voor vrouwen. En zo gebeurde het dat de gemiddelde Westerse vrouw steeds meer de neiging kreeg om zich als een gelijkwaardige van de man op alle vlakken te profileren, zeker nadat de rol van de kerk afnam ten tijde van de ontzuiling na de Tweede Wereldoorlog. Sommige vrouwen zijn hier zover in doorgeschoten, dat ze zelfs op mannen beginnen te lijken qua uiterlijk en gedrag.


Maar was de vrouw vrij nu zij buitenshuis werkte, strakke broeken kon dragen en sigaretten kon roken? Nee, want zij is in principe een slaaf geworden van de maatschappij. Nu wordt van haar verwacht dat ze een zorgzame moeder, uitmuntende echtgenote en ijverige werkneemster is. Naast haar werk wordt zij geacht voor de kinderen te zorgen en het huishouden op orde te houden. Dit terwijl de man slechts geacht wordt een goede werknemer te zijn. Vaak is het gevolg dat deze vrouwen oververmoeid en overspannen raken. En dan hebben we het nog niet over de seksuele intimidaties en ongewenste intimiteiten op de werkvloer. Een fenomeen dat eerder regel dan uitzondering is. Het is een zwijgend geaccepteerde werkcultuur geworden in een competitieve genadeloze seksistische mannenwereld. Het vraagt een sterke maag van een vrouw om de braakneigingen in te houden, wanneer je dit walgelijke toneelspel dagelijks moet aanschouwen.


Stoppen met werken is echter geen optie, aangezien ze nu een waslijst aan vaste lasten heeft en gewend is geraakt aan de extra luxe die zij zichzelf nu kan veroorloven. Is dit vrijheid en gelijkheid?


Velen in het Westen vinden dat moslimvrouwen onderdrukt zijn, onder andere vanwege het feit dat zij, zowel innerlijk als uiterlijk, kuis door het leven dienen te gaan. De Westerse vrouw daarentegen kan vrijwel poedelnaakt over straat. Maar is dit daadwerkelijk vrijheid? In feite is haar waarde hierdoor gedegradeerd tot die van een wegwerpproduct. Een vrouwenlichaam wordt te pas en te onpas gebruikt, bijvoorbeeld om zaken aan te prijzen. Dit loopt uiteen van lingerie tot een simpel stukje kaas van een paar euro. Is dit de waarde van de Westerse vrouw? Is het vrijheid dat het in veel Westerse landen gedoogd wordt dat een vrouw zich prostitueert en haar lichaam zo letterlijk verkoopt aan allerhande mannen?


Waar de Westerse vrouw voor haar ‘waarden’ en ‘rechten’ heeft moeten vechten, heeft de Islam de moslima deze rechten al gegeven bij het openbaren van de religie. De waarde van de vrouw wordt duidelijk beschreven in al haar rollen. De moslimvrouw wordt beschouwd als een waardevolle diamant die beschermd dient te worden.


Zij wordt niet beoordeeld op basis van haar mooie lange benen of glanzende haar. Haar lichaam wordt niet gebruikt om goedkope producten aan te prijzen, laat staan om het aan allerhande mannen uit te lenen voor een aantal euro’s. Een vrouw mag vrouw blijven, en hoeft geen metamorfose te ondergaan of zich te gedragen als een man om in aanmerking te komen voor haar rechten en geaccepteerd te worden door de Westerse maatschappij. Ook hoeft zij er niet constant volledig opgedoft bij te lopen, waarbij er niets aan haar uiterlijk mag mankeren. De hoge eisen die aan de Westerse vrouw worden gesteld hebben er menigmaal toe geleid dat vrouwen – om maar aan dit ideaal te voldoen – hun toevlucht zoeken tot gevaarlijke cosmetische ingrepen en ongezonde diëten, met alle gevolgen van dien. In de Islam heeft een vrouw geen strakke broeken, hoge hakken en maatje 34 nodig om gewaardeerd te worden. Zij verkrijgt namelijk waardering vanwege haar uitmuntende karakter.


Concluderend zouden we kunnen zeggen dat degenen in het Westen die zich druk maken om de ‘onderdrukking” van moslimvrouwen, beter de hand in eigen boezem kunnen steken. Want als wij puur objectief de situatie van de moslimvrouw zouden vergelijken met die van de gemiddelde Westerse vrouw, dan zouden wij overduidelijk zien dat de Westerse vrouwen de ware onderdrukten zijn.

Subhânaka Allâhumma wa bihamdik, ash-hadu allâ illâha illâ anta, astaghfiruka wa atûbu ilayk.

Wa 'alaykum as-salâm warahmatullâh,

Als de Islam de beste religie is, waarom zijn dan de meerste moslims dan oneerljk, onbetrouwbaar etc.

Misvatting:
Als de Islam de beste religie is, waarom zijn de meeste moslims dan oneerlijk, onbetrouwbaar en betrokken bij activiteiten zoals oplichterij, omkoperij, drugshandel enz.?
Antwoord:
1. De belastering van de Islam door de media
a. De Islam is zonder twijfel de beste religie, maar de media zijn in de handen van de westerlingen die bang zijn voor de Islam. De media drukken en zenden onophoudelijk informatie uit tegen de Islam. Zij verstrekken onjuiste informatie over de Islam, citeren de Islam onjuist of rukken eventuele bronnen uit hun context.
b. Wanneer er ergens aanslagen plaatsvinden, zijn de moslims altijd de eerste mensen die zonder enig bewijs beschuldigd worden. Dit verschijnt dan als krantekoppen in het nieuws. Later, wanneer blijkt dat niet-moslims verantwoordelijk waren, verschijnt het als onbelangrijk nieuwspunt in de media.
c. Wanneer een vijftigjarige moslimman een vijftienjarig meisje met haar toestemming huwt, verschijnt het op de voorpagina. Maar wanneer een vijftigjarige niet-moslim een zesjarig meisje verkracht, vind je dit nieuws terug in de binnenpagina’s van de kranten. In Amerika vinden dagelijks 2.713 gevallen van verkrachting plaats, maar het verschijnt niet in het nieuws, aangezien het voor de Amerikanen een manier van leven is geworden.
2. Zwarte schapen in elke gemeenschap
Ik ben me ervan bewust dat sommige moslims oneerlijk, onbetrouwbaar, bedriegers, enz. zijn, maar de media presenteren dit alsof slechts moslims bij dergelijke activiteiten betrokken zijn. Elke gemeenschap heeft haar zwarte schapen. Ik ken moslims die alcoholist zijn en die heel wat niet-moslims onder de tafel drinken!
3. Beoordeel een auto niet aan de hand van zijn bestuurder
Stel dat je wil beoordelen hoe goed het nieuwste model van Mercedes is, terwijl een persoon die niet kan rijden achter het stuur zit en de auto in de prak rijdt. Wie beschuldig je dan? De auto of de bestuurder? De bestuurder uiteraard! Om te analyseren hoe goed de auto is, zou men niet de bestuurder onder de loep moeten nemen, maar de capaciteit en de eigenschappen van de auto. Hoe snel gaat de auto, wat is zijn gemiddelde brandstofverbruik, hoe zit het met de veiligheid, enz.
Zelfs als ik het er, omwille van het argument, mee eens ben dat moslims slecht zijn, kunnen wij de Islam niet aan de hand van zijn aanhangers beoordelen. Als je wil beoordelen hoe goed de Islam is, beoordeel het dan volgens zijn authentieke bronnen, d.w.z. de edele Koran en de authentieke overleveringen van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem).
4. Beoordeel de Islam aan de hand van zijn beste aanhanger, namelijk de Profeet Mohammed (vrede zij met hem)
Als je feitelijk wil beoordelen hoe goed een auto is, zet je een deskundige bestuurder achter het stuur. Zo ook is het de beste en de voorbeeldigste aanhanger van de Islam die je dient te bestuderen om tot een correct oordeel over de Islam te komen. De laatste en definitieve Boodschapper van Allah, de Profeet Mohammed (vrede zij met hem).
Naast moslims, zijn er ook verschillende eerlijke en onbevooroordeelde niet-moslim historici die hebben toegejuicht dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) de beste mens was. Volgens Michael H. Hart die het boek ‘The Hundred Most Influential Men in History’ (De honderd invloedrijkste mensen in de geschiedenis) schreef, gaat de hoogste positie, d.w.z. de nummer één positie, naar de geliefde Profeet van de Islam: Mohammed (vrede zij met hem). Er zijn meer voorbeelden van niet-moslims te noemen die hun waardering over de Profeet uitgesproken hebben, zoals o.a. Thomas Carlyle en Lamartine.

www:ontdekdeislam.nl

Het ritueel slachten in de Islam, waarom is dat eigenlijk?

Het concept van ritueel slachten van dieren in de islam

Op het moment zijn er vele misvattingen die de gedachten van vele niet-moslims vullen, die de betekenis en de wijsheid achter de daden van aanbidding van de islam niet schijnen te begrijpen. Vandaar dat het onze plicht is te reageren op deze misvattingen om op die manier verdraaiingen over de islam weg te halen. Dus vinden we het in het geval van deze kwestie relevant om het volgende voor jullie aan te halen: 

Offeren (ritueel slachten) is niet een zuil van de islam. We moeten op een contextuele manier naar de gebeurtenissen kijken, en niet alleen het pre-islamitische gebruik van offers begrijpen, de Qor’anische hervormingen betreffende deze praktijk, en de voortzetting van het offeren in de islamitische wereld, maar ook in welke context de Qor’anische openbaringen zich voordeden. Want het lijkt erop dat bij veel mensen, zowel bij niet-moslims als bij moslims, de context de sleutel is die ze missen.

Laten we met dit in gedachten, beginnen met hoe de situatie was in het pre-islamitische Arabië betreffende het ritueel slachten van dieren. Niet alleen de heidense Arabieren offerden aan een reeks goden, hierbij hopend op bescherming, voordeel of materiële winst, maar tevens zochten de joden van die tijd de ene ware god te bevredigen door bloedoffers en het branden van offergaves. Zelfs de christelijke gemeenschap voelt dat Jezus het laatste offer is, het laatste lam bij wijze van spreken, door een anders geldende traditie van ritueel slachten van dieren (waarbij iemands zonden worden kwijtgescholden door het bloed van iets anders).

De islam scheidde zich echter af van deze lang bestaande traditie van het sussen van een “boze god” en vroeg in plaats daarvan een persoonlijk offer en onderwerping als de enige manier om te sterven voor de dood en het bereiken van "fana’" of "opgaan in hem." Het begrip van "plaatsvervangende boetedoening voor de zonden" (ontheffing van iemands zonden dmv het bloed van een ander) wordt nergens in de Qor’an aangetroffen. Noch bestaat het idee van gunsten verdienen door het leven van een ander aan Allah te offeren. In de islam is het enige dat wordt gevraagd als een offer, iemands persoonlijke bereidheid om zijn eigen ego en individuele wil te onderwerpen aan Allah.

Men hoeft alleen maar te kijken hoe de Qor’an dit onderwerp behandelt, om een duidelijk verschil te zien betreffende het offeren en of Allah wel of niet door bloed wordt ‘bevredigd’. De beschrijving in de Qor’an van het offeren van Isma’il spreekt zich uiteindelijk uit tegen boetedoening door bloed. 

Allah (ST) zegt: 

“En toen (de zoon) de leeftijd had bereikt waarop hij serieus met hem kon werken, zei hij: “O mijn zoon! Ik heb in een droom gezien dat ik je zal offeren. Wat zeg jij daarvan?” De zoon zei: “O mijn vader, doe zoals u bevolen is, u zult mij, als Allah het wil, zeker geduldig en volhardend vinden.” Dus toen ze zich beiden aan de wil van Allah hadden onderworpen, en hij hem plat op zijn voorhoofd had neergelegd (om hem te offeren), riepen wij hem toe: “O Ibrahim! Jij hebt de droom reeds vervuld.” Zo belonen Wij inderdaad degenen die goed doen. Dit was zeker een grote beproeving, en Wij verlosten hem met een groot offerdier.” (as-safat 37:102-107)

Merk op dat de Qor’an nimmer heeft gezegd dat Allah Ibrahim opdroeg zijn zoon te doden (offeren). Op een subtiele manier, en dit is erg belangrijk, is de morele les heel anders dan wat in de bijbel staat. Hier leert het ons dat Ibrahim droomde dat hij zijn zoon offerde. Ibrahim geloofde dat de droom echt was, en dat de droom van Allah kwam, maar de Qor’an zegt nergens dat de droom van Allah kwam. Het feit echter dat Ibrahim en Isma`il bereid waren het ultieme offer te geven - Ibrahim door zijn zoon te offeren, en Isma`il door zijn eigen leven te offeren -  ze in staat waren de notie van zichzelf, en valse gehechtheid aan de materiële wereld te overtreffen. Zodoende verwijderden ze een bedekking tussen hen en Allah, waardoor Allah’s genade op hen neer kon dalen als de geest van de waarheid, en hen te verlichten met goddelijke wijsheid (hiermee werd behoed voor falen van rechtvaardigheid en om eens en voor altijd het verkeerde denkbeeld van plaatsvervangende boetedoening van zonden te corrigeren).

Want Allah, de Immer Barmhartige, Meest Begaande, zou nooit een vader vragen om tegen Zijn gebod in te gaan van ‘gij zult niet doden’  en vragen Zijn eigen zoon te doden om door hem te worden geaccepteerd. Want de Qor’an leert ons dat Allah nooit het slechte aanbeveelt (zie al-a`raaf 7:28 en an-nahl 16:90) en dat alleen Satan het slechte en verdorvenheid aanbeveelt  (an-nur 24:21). Het denkbeeld dat Allah ons een immorele daad wil laten begaan gaat in tegen Allah’s rechtvaardigheid.

Voor zover de jaarlijkse traditie die volgde op deze gebeurtenis (dat is het offeren van een ram om het grote offer van Ibrahim en Isma`il te gedenken), moeten we dat begrijpen en de Qor’anverzen die betrekking hebben op ritueel slachten, in verhouding stonden met de omstandigheden van tijd en plaats toen deze openbaringen werden ontvangen, en hoe de mensen probeerden een persoonlijk offer te doen, door hun beperkte middelen tot overleven te delen met de minder bedeelden van hun gemeenschap. 

Dat wil zeggen, dat de gevolgtrekking die schuil gaat achter de islamitische houding m.b.t. ritueel slachten niet die is van boetedoening door bloed, of het proberen om de gunst van Allah te verkrijgen door de dood van iets, maar juist de daad van het bedanken van Allah voor iemands levensonderhoud, en het persoonlijke offer van het delen van iemands bezittingen en waardevol voedsel met medemensen. Het ritueel op zich is niet het offer. Het is slechts een slachtmethode waarbij het individu op een zo snel mogelijke manier doodt, en waarbij ze  erkennen dat alleen Allah het recht heeft leven te nemen en dat zij dit alleen doen als nederig lid van Allah’s schepping, in behoefte van levensonderhoud net als alle andere species van Allah’s schepping. 

Laten we dus een aantal verzen uit de Qor’an bestuderen die van toepassing zijn, en zien wat die te zeggen hebben over offeren, en hoe dat in relatie stond met het leven in 500 na Chr. in Arabië. (inclusief commentaar van Yusuf ‘Ali om te laten zien dat iemand die voor het slachten was, begrip hebbend van dieren onderworpen aan de mens, geen voorstander was van buitensporig geweld of bedoelingen van boetedoening door bloed). Allah zegt: “Daar is in de offeranden een profijt voor u voor een vastgestelde tijd, daarna is hun plaats bij het oude huis.” (al-hajj 22:33)

Het woord ‘daar’ is een verwijzing naar vee of dieren die als offer worden geslacht. Het is zeker waar dat ze op vele manieren nuttig zijn voor de mens, bijv. kamelen in woestijngebieden zijn nuttig als rijdier of als lastdier, of voor het geven van melk, hetzelfde geldt voor paarden en runderen. van kamelen kan vlees worden verkregen, kamelenhaar kan worden gebruikt om stof van te weven; geiten en schapen produceren melk en vlees, haar en wol. Maar als ze worden geofferd, worden ze symbolen waarbij sommige mensen laten zien dat ze bereid zijn een aantal van hun eigen voordelen op te geven ter wille van het voldoen aan de behoeften van hun armere broeders." (commentaar van Yusuf `Ali)

Allah zegt ook: “En voor elk volk hebben wij handelingen van offer en wijdingen vastgesteld, opdat zij de naam van Allah mogen uitspreken over het levensonderhoud dat Hij hun aan dieren heeft gegeven (geschikt als voedsel). Uw god is dus eén god, weest daarom onderdanig aan Hem (in islam). En geef blijde tijding aan de ootmoedigen.”  (al-hajj 22:34).

“Dit is de ware zijde van offeren, niet het gunstig stemmen van hogere krachten, want Allah is één, en Hij vindt geen vreugde in vlees en bloed, maar een symbool van dankzegging aan Allah door het vlees met medemensen te delen. Het plechtig uitspreken van Allah’s naam bij het offeren is een onmisbaar onderdeel van het ritueel." (commentaar van Yusuf `Ali)

Verder zegt Allah: “Hun vlees noch hun bloed bereikt Allah, doch jullie godsvrucht bereikt Hem. Aldus heeft Hij hen aan jullie dienstbaar gemaakt, omdat jullie Allah zullen verheerlijken wagens hetgeen waartoe Hij jullie heeft geleid. En geef goede tijding aan degene die goed doen.” (al-hajj 22:37).

“Niemand moet veronderstellen dat vlees of bloed aanvaardbaar is voor de ene ware god. Het was een heidense gril, dat Allah zou ‘bedaren’ door bloedoffers. Maar Allah aanvaardt het offer van onze harten, en als symbool van zo’n offer is een waarneembaar vast gebruik nodig. Hij heeft ons macht gegeven over de dierenschepping, en ons toegestaan het vlees te eten, maar alleen als we Zijn Naam uitspreken bij de enige handeling van het nemen van een leven, want zonder deze plechtige aanroeping, zijn we geneigd te vergeten dat het leven heilig is. Door deze aanroeping worden we eraan herinnerd dat buitensporige wreedheid niet in onze gedachten is, maar slechts de noodzaak voor voedsel…" (commentaar Yusuf `Ali)

uit bovenstaande passages uit de Qor’an is het helemaal duidelijk dat de kwestie van dierenoffers in verhouding staat met de rol die dieren speelden in de Arabische gemeenschap in die tijd en plaats (net zoals andere gemeenschappen met een gelijkwaardig klimaat en cultuur), dat de mens is opgedragen Allah te danken voor het levensonderhoud en Hem te lofprijzen en dat ze iets van waarde moeten offeren om hun waardering te tonen voor wat hen is gegeven (wat in hun geval dezelfde dieren waren waar hun overleving op was gebaseerd).

Bron: www.rasoulallah.net

Moslims aanbidden de Kaaba

moslims aanbidden de kaaba !!

 

De islam kwam om de aanbidding van Allah de enige te prediken, en de aanbidding van al het andere "en ze namen voor zichzelf naast Hem tot goden, die zelf niks kunnen scheppen en zelf zijn gecreëerd en tot geen nut zijn of schade berokkenen; noch bevatten ze dood, of leven, of wederopstanding.” (al-foerqan: 3 )

 

Allah zegt : "En geenszins hebben Wij een boodschapper gestuurd, ook niet die voor jou kwamen,  Wij openbaarden slechts aan hem, (zeggende), “er is geen god behalve Mij; dus aanbid Mij.” (al anbiya: 25 )

 

Abraham ( vrede zij met hem) berispte zijn vader over het aanbidden van afgoden, zeggende: "En zoals Ibrahim (Abraham) tegen zijn vader éazar zei: "Neemt u voor uzelf afgoden als goden? Ik zie met zekerheid dat u en uw volk in duidelijke dwaling verkeren." (al-anaam : 74 ) ; " Toen hij tegen zijn vader zei: "O mijn vader, waarom aanbid jij dat wat hoort noch ziet, en u evenmin tot nut is in iets? " (maryam : 42 )

 

Allah zegt over deze afgoden en stenen die werden aanbeden: "Hebben ze benen waarmee ze kunnen lopen, of hebben ze handen waarmee ze aanvallen, of hebben ze ogen waarmee ze waarnemen, of hebben ze oren waar ze mee horen? Zeg, "Roep jouw deelgenoot dan aan, beraad daarna een complot tegen Me, en geef Me geen uitstel."

 (al-araf : 195 )

 

Er werd aan de Profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) gevraagd: "Wat is de grootste zonde? " Hij antwoordde: "Gelijkstelling aan Allah maken ondanks dat Hij jou heeft geschapen".

Het eerste dat de Profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) deed na zijn triomfantelijke terugkeer naar Mekka was het kapotmaken van alle afgodsbeelden in en rond de Kaaba terwijl hij de verzen uitsprak: “En zeg; de waarheid is gekomen en de leugen is afgelopen. De leugen zou met zekerheid tot een einde komen."

(al-isra : 81 ).

 

Kan iemand, na dit alles, nog aannemen dat moslims de Kaaba aanbidden??

 

Kaaba is slechts een qiblah (gebedsrichting) voor moslims, de richting waar hun gezicht heen is gericht tijdens het gebed als een vorm van geünificeerd doel. Ze bezoeken het, lopen er omheen, zich onderwerpend aan de bevelen van Allah. Ze weten vanzelfsprekend dat het slechts stenen zijn en er geen kwaad of goed in is, maar als moslims zijnde moeten ze zich aan de bevelen van Allah houden zelfs al kennen ze de wijsheid die er achter schuilt niet.

Misverstand over eerwraak

Wat is eerwraak?

Eerwraak is een handeling vaak gepaard met fysiek geweld tegen de vrouw, maar het kan ook andersom. Het is wraak nemen na overtreding van morele en sexuele codes binnen een gemeenschap. Eerwraak is niet hetzelfde als bloedwraak. Het verschil ligt namelijk in de oorzaak en de manier waarop het gedaan wordt.Eerwraak stamt eigenlijk al af uit de Middeleeuwen, maar in sommige landen blijft het een belangrijke kwestie. Ook in

Eerwraak komt vaker voor in landen waar "schaamtecultuur" heerst, waarin het hebben van een eer een voorwaarde is om te kunnen functioneren in de maatschappij. Het gaat vaak om de zedelijke eer.

Wat is zedelijke eer?

In landen waar eerwraak wordt toegepast is de eer zeer belangrijk.

De eer is te verdelen in:

• Persoonlijke eer: voor ieder persoon verschillend. Elk mens heeft eigen redenen en evaluatie over wat juist en waar is en zal zijn eer dus op zijn eigen manier tot uiting brengen.
• Maatschappelijke eer: Om sociaal te kunnen functioneren in de maatschappij, moet iemand maatschappelijk volwaardig zijn, dus een maatschappelijke eer hebben.

Zedelijke eer is een onderdeel van maatschappelijke eer. In de Turkse wereld wordt dit "namus" genoemd en in Arabische landen "ird" of "ard". Voor vrouwen betekent deze eer dat ze kuis (maagd) is vóórdat ze een huwelijk aangaat. Voor mannen betekent het dat ze trouwen met "kuise" vrouwen.

Een vrouw kan haar maatschappelijke eer verliezen door vrijwillig sex te hebben vóór het huwelijk of wanneer ze al getrouwd zijn. Het verliezen van deze zedelijke eer, betekent dat de vrouw bevlekt is. Het wordt als schande gezien. Het kan ook zijn dat de vrouw gedwongen is tot sex of verkracht is. De zedelijke eer is dan aangetast, maar de vrouw is hierbij niet schuldig. In de gemeenschap waar de zedelijke eer van belang is, wordt vaak geroddeld vanwege de schande. Maar roddel mag in principe geen reden zijn tot eerwraak. Eerst wordt door de familie een onderzoek gedaan naar de waarheid. Als de roddel vals is, dan wordt de veroorzaker van de roddel aangepakt. Als het blijkt dat de vrouw vrijwillig schande heeft verricht, wordt de vrouw hard aangepakt. En als de vrouw verkracht of aangerand is, kan de dader hard aangepakt worden. Het "hard aanpakken" gebeurt helaas vaak met fysiek geweld, vaak ook met poging tot doodslag of moord.

Enkele misverstanden over Eerwraak:

• Eerwraak komt niet alleen voor in Islamitische landen, zoals Turkije of het Midden-Oosten. Het komt ook vaak voor in het Mediterrane gebied en in Zuid-Amerika.
  

(Amnesty International en Human Right Watch rapporteren geregeld van gevallen in Marokko, Turkije, Iran, Irak,Afghanistan, Pakistan, Somalië, Sudan, maar ook in Haïti, Brazilië en Colombia)

• Eerwraak is niet iets wat zich enkele jaren heeft ontwikkeld. Zelfs in de Middeleeuwen was het een gewoonte recht.
• Eerwraak heeft niets met het geloof te maken. Niet met de Islam, Jodendom of Christendom.
• Eerwraak is ook niet typisch turks, wat velen denken. Ook in andere culturen en tradities komt het voor.
• Eerwraak is eigenlijk ook niets vanuit een cultuur. Als je logisch nadenkt is een cultuur namelijk iets waar een land om bekend staat. Bekend staan met "eerwraak" lijkt me toch geen goede uiting van een land.

Eerwraak: wanneer wel en wanneer niet?

In families waar eerwraak een normale zaak is, zie je vaak dat de man de baas is. De man oefent vaak grote druk uit op zijn gezin en is streng om op die manier de eer van zijn gezin en familie te beschermen. Voor de vrouwen en meisjes die onder deze strenge regels onderdrukt worden, zoeken vaak een uitweg. Moeders zitten met hun kinderen bij familie of in vrouwenopvanghuizen. Meisjes die hier in Nederland zijn opgegroeid lopen weg van huis. Als de eer eenmaal geschonden is en de vrouw of dochter heeft het huis verlaten, gaat vader (veelal samen met zijn zoons of andere mannelijke familieleden) op zoek. Hij moet ze vinden! Immers zijn omgeving zou de aantasting van de zedelijke eer als schande beoordelen en dat moet de man nou net niet hebben. Als de vrouw of het meisje toch gepakt worden, volgen er vaak zeer gruwelijke omstandigheden.

De meisjes die in Nederland wonen, willen zich aanpassen in de Nederlandse cultuur en willen vaak ook een vriendje vóór het huwelijk. Mocht het zijn dat het meisje stiekum sex heeft gehad met haar vriend, dan wordt eerst uitgezocht of het meisje hier zelf voor heeft gekozen of dat ze gedwongen is. Als het meisje niet is gedwongen volgt daarna vaak een hevige discussie en wordt er met de familie van de jongen gesproken. De achtergrond van de jongen wordt achterhaald. Vaak, als de jongen ook niet getrouwd is, wordt besloten het meisje uit te huwelijken aan deze jongen, die de eer heeft geschonden. Wanneer het huwelijk geaccepteerd wordt is er niets aan de hand en probeert de vader van het meisje deze "verplichte" huwelijk zoveel mogelijk geheim te houden voor zijn omgeving. Wanneer de huwelijk niet doorgaat, bijv. de familie accepteert het meisje niet, of de jongen blijkt al getrouwd of verloofd te zijn, voelt de vader van het meisje zich verplicht dit te vergelden op de dader. Namelijk zijn dochter is niet meer kuis en zal dus moeilijk geaccepteerd worden wanneer ze wil trouwen met iemand anders.

Het bovengenoemde hebben vooral betrekking op turkse en marokkaanse gemeenschappen. Natuurlijk zijn er gezinnen binnen deze kring, die "moderner" denken en de eerwraak niet meer zo serieus nemen. Maar het komt nog voor!! Dat zien we op tv, in de kranten of we horen het in de buurt. In elke cultuur wordt de eerwraak anders aangepakt. De ene met geweld, de ander verplicht het slachtoffer met de dader te trouwen en weer anderen kunnen het gewoon uitpraten.

Vaak zijn de daders onder de 40 jaar. De oudere generatie mannen zijn meestal wat zachter van karakter. Zij proberen vaak "moord" of "geweld" te voorkomen. Dat wil niet zeggen dat deze oudere generatie tegen eerwraak is. Zij denken vaak eerder aan de gevolgen voor de dader, dan aan de vrouw. In de meeste gevallen wordt er ook geluisterd door de jongere generatie, vanwege respect tegenover ouderen.

Kunnen we eerwraak voorkomen in Nederland?

De eerwraak is de laaste jaren volop in beeld in de media. In 2005 vonden er 15 eerwraak moorden plaats in Nederland. Naar aanleiding daarvan is er in Zuid-Holland een project van start gegaan, gefinancieerd door de overheid.

De Federatie Opvang heeft een brandbrief gestuurd aan minister Verdonk voor Integratie waarin gevraagd wordt de aanpak van eerwraak hoogste prioriteit te geven

De GGD-Rotterdam heeft het project bedacht en ziet er als volgt uit;

• Signalen van geweld dat te maken heeft met eerwraak zo vroeg mogelijk opvangen en escalatie zien voorkomen.
• Actieve betrokkenheid van de Allochtone gemeenschap (Zij moeten meewerken met politie en andere hulpverleners)
• Hulp- en zorgverleners, zoals huisartsen en leraren moeten een dreigend geweld herkennen
• Het centraal meldpunt is ASHG: Advies en Steunpunt Huiselijk Geweld.
• Het kernteam: Eergerelateerd Geweld moet zorgen voor de actie na meldingen bij ASHG.
• Na een melding, volgt bescherming van slachtoffers en vervolging van daders.

De Rotterdamse politie werkt samen met de politie Haaglanden. Dat korps beschikt over een gespecialiseerde eenheid voor multi-etnisch politiewerk (MEP).

Het afgelopen jaar selecteerde de Haagse politie 415 misdrijven, waarbij het element "eer" een rol speelde. Het ging daarbij onder andere om mishandeling, bedreiging en verkrachting. Door vroegtijdig optreden van de politie werd voorkomen dat in al deze zaken het geweld verder escaleerde.Dankzij dit project zijn de eerwraak-gevallen in 2006 gedaald naar nul, wat dus wil zeggen dat het een goede aanpak is. Ook Amsterdam en andere grote steden zijn nu meer alerter op eerwraak en werken mee.

Wat is de straf die opgelegd kan worden?

In landen waar eerwraak een belangrijke rol speelt, komt de dader meestal gauw vrij als het om (zedelijke) eerwraak gaat. In Nederland is eerwraak geen reden om een lagere straf te krijgen. De handelingen van de dader worden gewoon beoordeeld hoe het "normaal" ook beoordeeld zou worden. Dus cultuur of geloof kunnen kunnen in Nederland niet leiden tot een lagere straf. Alhoewel er over gediscussierd wordt. Maar zelfs moslimverenigingen en andere Allochtone organisaties zijn fel tegen eerwraak.

Ten slotte mijn mening

Dat eerwraak in bepaalde gemeenschappen als een "normale handeling" wordt beschouwd vind ik echt afschuwelijk. Natuurlijk blijf ik ook liever maagd voor het huwelijk en natuurlijk wil ik maar één ware man in mijn leven hebben. Ik heb begrip voor hun normen en waarden, maar eerwraak in de vorm van moord of mishandeling gaat me te ver. En als het dan ook nog een "onschuldige" betreft helemaal! Tenslotte je leeft hier in Nederland. Je hebt hier te maken met de Nederlandse cultuur, waar je je zult aan moeten passen, hoe moeilijk dat dan ook kan zijn. Niemand verbied je je eigen cultuur te leven in Nederland, zo tolerant is het land nog (steeds) wel. Als je de normen en waarden in Nederland accepteert, behoor je ook de straffen in Nederland te accepteren. En wat ik bedoel is dat culturele achtergronden absoluut geen rol mogen spelen bij een strafzaak als verzachtend aspect. In dit geval dus eerwraak. De maatregelen tegen eerwraak mogen in "dit" land wel wat harder. Zedelijke eer moet bespreekbaar zijn en niet meteen aanleiding zijn tot eerwraak. Vrouwen en hun kinderen moeten betere bescherming krijgen. Slachtoffers melden vaak op tijd bij een dreiging de politie, maar deze doet er (nog) niet veel aan. De kinderen lijden er ook onder, wat ik zeer jammer vind. Ook zij hebben steun nodig. Eerwraak en andere vormen van geweld moeten eens ophouden! I love Peace....

bron:  http://mens-en-samenleving.infonu.nl

Misverstanden omtrent de shahada

Misverstanden omtrent de shahada.

Wanneer iemand de islam wilt binnentreden is dit erg eenvoudig; men spreekt de shahada uit. Soms maakt men, met alle goede bedoelingen, deze stap echter nodeloos ingewikkeld.

In dit artikel gaan we in op enkele veel voorkomende vragen en misverstanden omtrent de shahada (de geloofsgetuigenis) en het shahada-certificaat. Bekeerlingen hebben te maken met een verschil in benadering vanuit diverse instanties en overheden ten opzichte van geboren en getogen moslims. Dit verschil is er feitelijk omdat ze een niet-islamitische achtergrond hebben. Dit is veelal zichtbaar als men gaat trouwen of wanneer men de bedevaart wilt verrichten. Maar laten we niet te hard van stapel lopen en bij het begin beginnen.
Wat we vaak horen is dat mensen niet zeker weten of hun shahada geldig is omdat ze hem niet hebben uitgesproken met een imam erbij. Daarom willen ze graag nogmaals de shahada uitspreken maar dan met een imam erbij of bij het consulaat van een moslimland. Ook twijfelen sommigen eraan of hun shahada wel geldig is als zij hier geen certificaat ter erkenning van hebben ontvangen van een organisatie. Om dit te verduidelijken: het aannemen van de islam is gemakkelijk en de zojuist genoemde zaken zoals de aanwezigheid van een imam of het hebben van een zogenoemd shahada-certificaat zijn absoluut niet nodig voor het aannemen van de islam.
Als iemand de behoefte heeft om de islam aan te nemen en de sterke overtuiging heeft dat Allah de islam als religie heeft geopenbaard aan de mensheid dan is het voor hem of haar voldoende de shahada uit te spreken. Moeten daar getuigen bij zijn? Nee. Moet daar een certificaat van komen om het officieel te maken? Nee.
Het is echter niet voldoende om het daarbij te houden. De islam is het geloof met het hart en het getuigen van dit geloof met jouw woorden en jouw daden. Het accepteren van de islam dient dan ook samen te gaan met het beginnen van het opdoen van kennis over hoe je jouw nieuwe religie in de praktijk hoort te brengen. Wanneer je vragen hebt over waar je het beste kan beginnen, zoek dan een begeleider, hiervoor kun je ons indien gewenst natuurlijk ook contacteren.
Je bent dus een moslim als je gelooft in wat de shahada inhoudt, je deze uitspreekt en ernaar handelt. Maar we hebben natuurlijk wel te maken met een praktische kant. Wanneer je als bekeerling de bedevaart of de umrah wilt verrichten, vraagt men voor de aanvraag van het visum over het algemeen naar een shahada-certificaat. Wanneer je een islamitisch huwelijk laat sluiten kan ernaar gevraagd worden. En wanneer je gaat trouwen bij het consulaat omdat je met iemand uit bijvoorbeeld Marokko of Turkije trouwt, kan het zijn dat er naar gevraagd wordt.
Wat je hier ook van vindt, feit is dat het handig is om een certificaat aan te vragen. Deze hebben geen vaste inhoud of formaat. Elke moskee of instantie gaat hier op een eigen manier mee om. Het is het beste dit certificaat op te vragen bij de moskee bij jou in de buurt, een moskee waar je actief bij betrokken bent of misschien zelfs de moskee waar je de shahada hebt gedaan. Mocht dat niet lukken dan kan een reisbureau of consulaat je ook altijd direct of indirect ervan voorzien.
Al met al: zie een certificaat niet als voorwaarde of bewijs van jouw shahada, net als dat getuigen niet nodig zijn. Je kan de shahada doen op je zolderkamer, het is en blijft daarmee geldig. Het zijn jouw geloof, uitspraken en daden die het bewijs ervan zijn, niet een papiertje. Besef echter wel dat je in sommige gevallen dat papiertje toch nodig hebt en houd daar rekening mee mocht zo een moment zich voor gaan doen in jouw nabije toekomst.

Wie is bang voor de Islam?

Frustratie en goede moed tijdens debat over islam

'Who’s Afraid of Islam?' of: 'Islam eng? Hoezo?'

16.06.2006

Dossier: Beeldvorming

Tags: anti-islamisme, beeldvorming, discriminatie levensovertuiging, weerbaarheid

Op 8 juni 2006 werd in Rotterdam de debatavond 'Who's Afraid of Islam?' of: 'Islam eng? Hoezo?' gehouden. Prominent Engels islamdeskundige Mohammed Aziz opende de avond met een lezing over manieren om islamofobie te bestrijden. Tijdens de daaropvolgende discussie bleek de frustratie hoog over de problemen waar Nederlandse moslims in de samenleving tegenaan lopen. Opvallend was echter ook de vastberadenheid van de aanwezigen om hier een positieve wending aan te geven.

In zijn lezing 'How to combat Islamophobia in a creative way?' analyseerde Mohammed Aziz de concrete uitingsvormen van islamofobie in Engeland. Duidelijk werd hoe belangrijk het is om deze uitingsvormen grondig te herkennen voordat er maatregelen getroffen kunnen worden om islamofobie te bestrijden. "In Nederland zijn we jammer genoeg nog niet zo ver!", verzuchtte panellid Ibrahim Spalburg, directeur van de Stichting Platform Islamitische Organisaties Rotterdam (SPIOR).

Wetgeving

Engeland kent vergaande wetgeving wanneer islamofobie een rol speelt bij (fysiek) geweld en zogenaamde 'hate crimes'. Er is sprake van een verzwaarde strafmaat wanneer iemand slachtoffer is van een misdaad die op grond van de religie van het slachtoffer is gepleegd. Sinds 2005 gebeurt dit ook bij het aanzetten tot religieuze haat. Engeland heeft eveneens wetgeving om directe en indirecte discriminatie op grond van religie tegen te gaan. Deze wetgeving is nog het meest te vergelijken met de Nederlandse situatie.
In tegenstelling tot de meeste Europese landen heeft Engeland echter ook wetgeving tegen institutionele discriminatie. Vooralsnog betreft dit de discriminatiegronden ras, handicap en sekse maar leeftijd en religie worden hier binnenkort aan toegevoegd. Ondertussen wordt de evenredige vertegenwoordiging in organisaties van mensen uit bepaalde groepen gevolgd. Zo kan men discriminatie die niet bewust ontstaat toch aan het licht brengen. Bovendien heeft men in Engeland een duidelijke stok achter de deur waar het gaat om de representatie van minderheden in overheidsinstellingen. Haalt men bepaalde doelstellingen niet, dan heeft dat financiële gevolgen.

Subtiel

Al maakt de Engelse overheid in de ontwikkeling van haar wetgeving steeds duidelijker dat discriminatie op grond van religie niet kan, er zijn ook vertegenwoordigers van diezelfde overheid die zich zeer negatief uiten over moslims en de islam. Deze islamofobische stereotypen en verhalen onderscheidde Aziz als meest subtiele vorm van islamofobie. De recente uitspraak van een Engelse minister dat 'moslims moeten kiezen tussen hun barbaarse wijzen en onze geciviliseerde manier van leven' suggereert niet alleen dat moslims niet bij ons horen, aldus Aziz, het versterkt bovendien negatieve opvattingen over moslims onder de bevolking. En dat kan vervolgens leiden tot het herhalen en voortduren van de eerste drie vormen van islamofobie.

Beeldvorming

Het doorbreken van deze cirkel van negatieve beeldvorming is niet minder belangrijk dan wetgeving die discriminatie op grond van religie afwijst. Maar Aziz vindt het wel het meest lastige probleem waar moslims op dit moment mee kampen. "Wereldwijd is de teneur jegens de islam negatief en het kost moeite en vastberadenheid om niet bij de pakken neer te zitten."
Bij de aanwezigen veroorzaakte deze cirkel van negatieve beeldvorming de meeste frustratie en ergernis. "Waarom word ik altijd aangesproken over de misstanden in islamitische landen?", reageerde panellid en juriste Familie Arslan fel op een vraag over de mensenrechtensituatie in Turkije. "Ik ben niet Turks, ik ben Nederlands. Ik heb democratische rechten, wat ze in andere landen ook doen." Maar, reageerde Aziz op de kritische vraag over islamitische landen, "het is niet verkeerd om kritisch te zijn over de praktijk van de islam. Er is vaak een groot verschil tussen de islamitische theorie en de praktijk en er heerst ook onder moslims veel misverstand over wat de islam is."

Burgerschap

SPIOR wil daar iets aan doen. "Wij organiseren bijvoorbeeld bijeenkomsten over het gedwongen huwelijk", aldus Ibrahim Spalburg. "Dat is een culturele en geen islamitische gewoonte. Wij proberen zulke ideeën te veranderen en duidelijk te maken dat de islam geen domme religie is. Maar het blijft lastig, men ziet ons vaak als wolven in schaapskleren."
Dat is niet alleen onterecht, het is ook jammer. De islam heeft moderne samenlevingen het nodige te bieden. Zo kwam ondermeer het islamitische begrip van burgerschap aan de orde. Het omvat, vertelde Aziz, een verantwoordelijkheid ten opzichte van de wereld waarin je leeft (zoals zorg voor het milieu en sociale rechtvaardigheid), ten opzichte van de eigen geloofsgemeenschap én, last but not least, ten opzichte van de gemeenschap waarin je leeft. Dit positieve gezicht van de islam is meestal afwezig in de media maar tijdens het debat was het springlevend bij een jonge bezoeker uit de Amsterdamse Bijlmer: "Wij willen mensen bij elkaar brengen, iets doen. Wij willen Nederlandse burgers zijn, we hebben rechten, maar ook plichten. Een slachtofferrol heeft helemaal geen zin."
Dergelijke opvattingen over een verantwoordelijk burgerschap bieden de nodige aanknopingspunten met andere levensovertuigingen en sociaal-politieke opvattingen. De wens van Ibrahim Spalburg om samen te werken met mensen en organisaties die mèt moslims geloven in een betere samenleving is reëel. Dat moslims en niet-moslims elkaar daarin moeten kunnen vinden vond ook de bezoekster die erop wees dat de sociaal-economische situatie niet alleen voor veel moslims maar ook voor anderen niet optimaal is.

Democratie

Een eenvoudige oplossing om islamofobie te bestrijden werd tijdens het debat niet gevonden. Aan ideeën ontbrak het echter niet. Mohammed Aziz benadrukte het belang van de aanwezigheid van moslims in de media. Ibrahim Spalburg vond scholing en onderwijs het meest belangrijk en hield een vurig pleidooi voor het samenwerken met niet-islamitische organisaties. Famile Arslan wees op de onmisbare rol van humor: "We moeten meer lachen, ook om onszelf!"
Tenslotte gaf Mamdouh Baridi van de organisatie Ben je Bang voor Mij? op een opwekkend eenvoudige manier aan waar het in wezen om gaat: "Concentreer je erop dat je erbijhoort. Denk niet dat de Nederlandse en de moslimgemeenschap los van elkaar bestaan, democratie is iets dat je met je buren deelt."